Μη μου χτυπάς, δε μένω εδώ, δες στην εξώπορτα
δε γράφει στο κουδούνι τ’ όνομά μου
κι οι ταχυδρόμοι που χτυπούν άπραγοι φεύγουνε
και τ’ ανεπίδοτα στη σκάλα μου σωριάζουν.

Μη μου χτυπάς, λοιπόν, κι εσύ, άδικα δέρνεσαι
μάταια ελπίζεις, περιμένεις και δακρύζεις.
Δε μένω εδώ, πάει καιρός που γι’ άλλα τράβηξα
άλλες πορείες κάθε αυγή μου δείχνει ο ήλιος.

Μόνη θα μείνεις πια εδώ να κλαις, να σέρνεσαι
θλίψη μου, όσο κι αν σου λείπω κι αν μου λείπεις