Αθόρυβα οι ήρωες προσπέρασαν
έμειναν πίσω μόνο οι πέτρινες μορφές τους
ανέκφραστα λευκά πρόσωπα άψυχα
κι ούτ’ ένα δάκρυ τοσοδά δε θα κυλήσει
για μας που ξένοι καταντήσαμε στη χώρα μας
κι αμέριμνοι γυρίζουμε στους δρόμους

στους καφενέδες μέρα νύχτα -μα τι βάσανο –
κενοί κι ανύποπτοι της ένδειας, της γύμνιας
με βήμα πάντως σταθερό κι ύφος αγέρωχο

με “βαρυσήμαντες” δηλώσεις μες στην τσέπη.