Την καρδιά (την καρδιά)
Όταν μιλάει, ποιος ακούει, τι απαντάει και τι της λέει για να κρατιέται
Την καρδιά (την καρδιά)
Όταν πονάει, που την πάει και την σκορπάει και την μεθάει για να ξεχνιέται

Τρεις δεκάτου στο γραφείο μου με ανοιχτή μπαλκονόπορτα
Καπνίζω και θυμάμαι όσους φύγαν για άλλα λημέρια
Θα μείνω εδώ για πάντα όσο εμείς υπάρχουμε
Ελπίζω οι μουσικές μας να φτάνουν ψηλά στα αστέρια
Δεμένα χέρια, βρεγμένα μάτια, στοίβες κομμάτια, άδεια συρτάρια
Μα εσύ καρδιά μου πως κρατάς όταν σου λέω να μη πέφτεις
Κοιτάς και μου γελάς, πρόσεχε που πας και κολλάς
Πατάω κουμπιά για να συνδεθώ, μη με ακυρώνεις
Κουβαλάω μια βαλίτσα πόνο, όταν θυμώνεις να θυμάσαι
Παιδί δεν ήμουνα ποτέ για αυτό φοβάμαι όποτε με μαλώνεις
Μη φεύγεις κοντά μου να ‘σαι
Θύμα της λογικής μου, κυνηγάω συναισθήματα
Όταν την θλίψη πνίγεις σε πνίγουν κι άλλα προβλήματα
Ψυχοσωματικά, συμπεριφορές, μένουν ουλές, βλάπτεις όποιον έχεις κοντά
Έγινα άσσος στις εντάσεις από πρώτο χέρι
Είχα ένα δάσκαλο σε αυτό που με έμαθε ό,τι ξέρει
Δυστυχώς δεν θα γλιτώσει, πάντα θα υποφέρει
Μα εγώ έχω σπάσει αυτό τον κύκλο και ότι θέλει ας φέρει
Όποιος και αν είσαι, όπου και αν πας, αυτές οι γραμμές θα μείνουν για μας,
αυτό το crew μιλάει για ενότητα, αυτό σημαίνει πως ότι και να φοράς,
ότι και να ‘σαι, έχεις μία θέση στην κοινότητα

Την καρδιά (την καρδιά)
Όταν μιλάει, ποιος ακούει, τι απαντάει και τι της λέει για να κρατιέται
Την καρδιά (την καρδιά)
Όταν πονάει, που την πάει και την σκορπάει και την μεθάει για να ξεχνιέται

Οι φίλοι μου δεν κοινωνούν, είναι αντικοινωνικοί
και όταν νυχτώσει ψάχνουν αγκαλιές και χάδια
Παλεύουνε τις ενοχές τους μονάχοι πριν κοιμηθούν,
δεν προσκυνούν με αντάλλαγμα συγχωροχάρτια, (ποτέ)
Ο νους τους φεύγει, ταξιδεύει μακριά, ψάχνει στεριά
σε κάτι παράξενα και άγνωστα μέρη (μακριά)
Και όταν προδίδονται από ανθρώπους γυρίζουν στην γειτονιά
και μου χτυπάνε τα κουδούνια το μεσημέρι (που 'σαι αδερφέ)
Μη μας μιλάς για ρατσισμό, οι προπαππούδες
ήρθαν εδώ κυνηγημένοι με ένα κομμάτι ψωμί
Μέσα σε ξύλινες βάρκες αφήναν πίσω μια ζωή,
όταν καιγόταν το Πέρα και το Αϊβαλί
Ίσως να είμαστε τρελοί και όχι τόσο κανονικοί,
γιατί χαρίσαμε την ομορφιά στο αυθόρμητο
Και ίσως η τέχνη είναι ηφαίστειο που εκρήγνυται
κόντρα στις υπάρξεις και της ζωής το ακατανόητο
Γέμισε στάδια το hiphop, υπάρχει ακόμα το hiphop
είπαν οι φίλοι μας οι δημοσιογράφοι
Μάλλον τρεις δεκαετίες ήμασταν αόρατοι,
ειλικρινά μουνόπανα σας έχουμε άχτι
Ε, δεν είμαστε παιδιά της δύσης να πεις στα κανάλια (ναι)
Στις γειτονιές μας απ' τα ισόγεια μυρίζει μπαχάρια
Χανόμαστε με ανθρώπους που αγαπάμε μήνες
και στο αντάμωμα τα μάτια μας λάμπουν σαν τα μαργαριτάρια

Την καρδιά (την καρδιά)
Όταν μιλάει, ποιος ακούει, τι απαντάει και τι της λέει για να κρατιέται
Την καρδιά (την καρδιά)
Όταν πονάει, που την πάει και την σκορπάει και την μεθάει για να ξεχνιέται
Την καρδιά (την καρδιά)
Όταν μιλάει, ποιος ακούει, τι απαντάει και τι της λέει για να κρατιέται
Την καρδιά (την καρδιά)
Όταν πονάει, που την πάει και την σκορπάει και την μεθάει για να ξεχνιέται