Τα παιδιά περιμένουν το κάλεσμα
Ζητάνε το επόμενο βήμα
Το χρωστάω σε αυτούς που το νιώσανε,
δηλαδή το χρωστάω στο πυρήνα
Όταν το ‘γραφα έτρεμα ολόκληρος
Και όταν έρθει θα μοιάζει με κύμα
Σε Κρήτη, Λάρισα, Βόλο, Ιωάννινα, Πάτρα, Θεσσαλονίκη, Αθήνα
Σκάμε δέκα και οι δέκα σημαδεμένοι
Μας κοιτάνε σαν να ‘μαστε συμμορία
Που να ξέρανε πως από παιδάκια παλεύουμε
για την ενότητα και την ελευθερία
Όσοι ξεμπλέξανε το ρίξανε στη τέχνη
Είδα να κλείνονται και να ανοίγουν βιβλία
Τέσσερα χρόνια μακριά από τον ιστό
Τέσσερις ώρες τη μέρα σκιαμαχία
Τώρα που γίνανε πολλοί αυτοί που θέλουν το κακό μας
Τώρα κράτησε το γερά
Σου είχα πει όταν χαμογελάμε το κακό φοβάται
Και εμείς τώρα χαμογελάμε μουνιά
Λειτουργούμε οργανωμένα σαν αγέλη
Ποιοι θα είμαστε πότε και που θα γίνει;
Άσε να εκμεταλλεύονται την καλοσύνη μας,
αν χρειαστεί θα τους πάρουμε στο κυνήγι
Έρχονται πιτσιρικάδες με ρωτάνε
Τι να το κάνουμε αδερφέ που να το πάμε;
Τη μύτη χαμηλά και τα κουπλέ σου να κεντάνε είπα
τη μύτη χαμηλά και στα κουπλέ σου το νου
Από παιδάκι δεν με νιώσανε ποτέ τους
Πάντα μου λέγανε ότι σκέφτομαι παράλογα
Για μένα είναι ήρωες όσοι έκοψαν την πρέζα
Και όσοι βρήκαν αρχίδια να ληστέψουν τράπεζα
Λάμδα στο Ταφ, Ζα Μπρατα στο Μπρατ
Για τους αλήτες που ακόμα είναι αγέννητοι
Θα στείλω στη κερκίδα το πέναλτι
Και ας σας έχω μουνιά όλους απέναντι
Όλοι αγαπάνε το σκόρερ μα εγώ τα τσακάλια
που κάθονται πίσω κι αμύνονται
Αφού λέτε το ραπ είναι game όσο παίζουμε εμείς
τελικούς δεν θα στήνετε
Αν αυτό είναι αλητεία δεν είμαι αλήτης
Μάλλον θα φταίει ότι άλλαξαν οι εποχές
Τώρα την πέφτουνε οι δέκα πάνω σε έναν
Και όταν λιποθυμήσει του δίνουν και τσιμπητές
Όταν νικάμε τον φόβο ανοίγουν δρόμοι
Που καταλήγουν στα πιο όμορφα τοπία
Γιατί ποτέ δεν είδα ένα αντικείμενο
πολυτιμότερο από την αγάπη και την ηρεμία

Φάγαμε σκάλωμα και έχουμε πυρετό
Και παίζουμε κρυφτό μες τον λαβύρινθο
Κάνουμε σαν παιδιά και μένει μαγικό
Σαν τη φωτιά θα καίμε
Φάγαμε κόλλημα, τρελοί και παλαβές
Και όλο γυρίζουμε σε λάιβ και εκδρομές
Από τη πόλη μας σ' όλες τις γειτονιές
Ψυχή βαθιά τους λέμε

Έχω ένα στόμα σα βόθρο
Και στο λαιμό μου έναν βρόγχο
Πέρασαν χρόνια και το έμαθα
είναι καλύτερα χωρίς το χόρτο (κοψ’ το)
Γύρω απ' τα μάτια ρυτίδες
Κάτω απ' τα λάιβ κερκίδες
Πέρασαν τόσοι και τόσα μα μένουμε εκεί
σταθεροί σ' όλες τις καταιγίδες
Αλλάξαμε αφήσαμε πίσω δυο στίχους να λέμε και πέντε αλητείες
Τα βαθύτερα τα άκουσα νύχτα, τα καλύτερα ραπς στις πλατείες
Να μη πέφτεις σε θέλω λεβέντη
Να παλεύουμε σε δυσκολίες
Κάνω το δίσκο μου φαν αδερφέ, για να βρισκόμαστε σε τρικυμίες
Μεγαλώσαν τα παιδιά μας σε αριθμό και σε ηλικία
μα έχουμε την ίδια καύλα με τίποτα δεν αλλάζει
Φτιάχνω κουπλέ για τους Nakama
Στα ανοιχτά του Grand Line σαν τον Sanji
Πρώτη γραμμή πόλεμο αγκαλιασμένοι με το κάγκελο,
κανείς μα κανείς δεν τους νοιάζει
Και η φωτιά τους γεμίζει με δύναμη
Και ο καπνός την Αθήνα σκεπάζει
Η καρδιά μας χτυπά σαν τρελή δυο λεπτά
πριν ανεβούμε στη παρουσίαση
Και η σκηνή αυτή θα γίνει το σπίτι μας
Ένα μέρος που βρίσκουμε λύτρωση
Θα γελάμε σε κάθε περίπτωση
Αυτό είχα να κάνω σαν δήλωση
Χαιρετίσματα στους μαχητές
μέσα σε κλινικές και στην αποτοξίνωση ΠΑΜΕ
Αυτή είναι η χρονιά που τα παίζουμε όλα
Πες στα παιδιά πως γυρίσαμε σπίτι μας
Θα ‘χουν να ακούνε κομμάτια
και φέτος με αυτές τις γραμμές ξεκινά το ταξίδι μας
Τρέμουν το λογότυπο παντού σαν να τους κάναμε voodoo
και από το κακό τους πάλι θα παραμιλάνε
Πάνε σε γνώριμα μέρη αγχωμένοι με μας τι συμβαίνει ρωτάνε
Αυτό είναι το πλοίο με τους Strawhats
Στη ψυχή ένα ταξίδι θα πάμε
Αδερφός για αδερφό
Θα κοιτάμε ουρανό όποτε παίζουμε και θα γελάμε
Τα παιδιά μας γνωρίζουν το ποίημα
Ραντεβού τον Ιούνιο Αθήνα
Τρένα γεμάτα με μαυροντυμένους φωνάζουν από τον πυρήνα..

Φάγαμε σκάλωμα και έχουμε πυρετό
Και παίζουμε κρυφτό μες τον λαβύρινθο
Κάνουμε σαν παιδιά και μένει μαγικό
Σαν τη φωτιά θα καίμε
Φάγαμε κόλλημα, τρελοί και παλαβές
Και όλο γυρίζουμε σε λάιβ και εκδρομές
Από τη πόλη μας σ' όλες τις γειτονιές
Ψυχή βαθιά τους λέμε