Να γράψω είπετο ποίημα το ένα,
στερνό να είναι πρώτο
το καμωμένο μ’ αίμα,
με φως αχνό στα φύλλα
με χιόνι που δε λιώνει,
το ανθισμένο αγάπη,
φιλί απελπισμένο,
μαχαιρωμένο ως πέρα.