Με γόνατα στο στήθος διπλωμένα
σαν τα μωρά κοιμούνται οι προπαππούδες μας
στις άγιες κατακόμβες κι ησυχάζουν
στα πέτρινα μικρά μικρά κρεβάτια τους.

Κι επάνω εμείς χτίζουμε σπίτια, ερωτευόμαστε
γυαλίζουμε το νέο μας αμάξι
ψωνίζουμε στις λαϊκές, λέμε τ' αστεία μας
και ψήνουμε σουβλάκια στους τουρίστες.

Κι όλα στο φως τ' Aυγούστου ήρεμα κι ατάραχα
απανεμιά και λαϊκά παλιά τραγούδια
μ' άχρωμους στίχους που κανείς ποτέ δεν έμαθε
αδιάφορα να ηχούν να σε κοιμίζουν.