Με πρόφαση να θαυμάζει τις ανθισμένες πικροδάφνες, ένθεν και ένθεν της εθνικής οδού, αναχωρούσε.

Η διαδρομή της, η έκρηξη της φύσης εντός της. Ο κόσμος, φτερά συγχυσμένα στο μυαλό της.

Μουσική. Τον Σοπέν συνηθίζει. Καλωσορίζει, κάθε φορά και άλλους.

– Το σβησμένο καντήλι των προγόνων της

– Τους φίλους, που εξέλιπαν

– Τον Παπαδιαμάντη, που ήλθε κοντά της, να ξεσκονίσει το αμπέχονό του

– Την Ελλάδα της Αλεξάνδρειας, του Σικάγου, της Μελβούρνης

– Τα εγκώμια της Μ.Παρασκευής, που εγκωμιάζουν

– Τον ωραιόκοσμο των ανθρώπων

– Την οδύσσεια των πικραμένων

– Τους ποιητές –θλιμμένη, αλίμονο– η μοναξιά

Η επιστροφή της και ένα χαρτάκι στον άνεμο.