σε μια γωνιά κρυμμένο
έχει θαφτεί το οικογενειακό νοσοκομείο
που στην μικρή κορνίζα φιγουράρει
Τι μακρινός φαντάζεις, ξένος
Μονάδα εντατικής παρακολούθησης
Πέρασαν χρονια τρία
Πέρασαν κι οι γιατροί ή δεν περάσανε
Η κατάσταση του ασθενούς κρίσιμη είναι,
μήνες αναμένεται ο θάνατός του
κι αυτή η Άνοιξη
κι αυτό το καλοκαίρι
και πάει λεγοντας ή
καπως ετσι
και τελικά το βράδυ ήρθε
καρδιακό επεισόδιο το είπαν
κι αυτό ήταν όλο
Άδειο το σπίτι, τα παπουτσια σου, εκείνο το κουράγιο
ένας μικρός σταυρός
ανάμεσο φανέλα και πουκάμισο
Βάζεις το κεφάλι σου στο στέρνο πάνω, προχωράς κι η ιστορία
εξελίσσεται,
τρίχες δηλαδή.