Κέρινε μου παππού
Πέρασες τόσο άσπρη ζωή
Ως και τα καλά σου παπούτσια
Τέτοια ήταν.
Παρά τη θέλησή σου
Όλες οι επιλογές
Τι λέξη!
Μικρές ανάσες ανθρώπινων υγρών
Μέσα στην ανθρώπινη απανθρωπία
Γνώρισες μόνο.
Λένε, πως κάποτε ζήτησες ένα δαχτυλίδι αρρεβώνων
Το έβαλες στο πάνω κρεβάτι της κουκέτας
Κι όλοι
Σκέφτηκαν πως συναντάς την τρέλα
Νομίζω πως συνάντησες ακολουθώντας τη μυρωδιά
Μιαν άλλη γυναίκα.
Τώρα τρέλα τη λέγαν, δεν τη λέγαν
Δε μας μέλει.
Κι εκεί, δόθηκες
Να μην πάνε όλα χαμένα.