Η αποτύπωση μιας πατούσας στην άμμο
πριν την αμπώτιδα κάνει το μέλλον αβέβαιο
ακροβατούμε συνεχώς στα όρια της πέτρας.

Υπάρχει βέβαια το σκληρό του δρόμου
η έσχατη θνητότητα της ύπαρξης.
Υπάρχει κι ο Διόνυσος που μετατρέπει
τους ακόλουθους σε βάκχους ,
Υπάρχει κι ο γάμος στην Κανά
ως τελική φανέρωση του θαύματος του είναι.

Βεβαίως μπορεί κάποιος να αρκεστεί
στην περιπέτεια του χρυσόμαλλου δέρατος
να ονειρεύεται κουπιά και τοπωνύμια
ταξίδια και συγκρούσεις ως πλάνης και τουρίστας.

Βεβαίως μπορεί και ως Οδυσσέας
να περιτέμνει σουβλατζίδικα
και να τεντώνει στα μπαράκια
τα οτομοτρίς του Καβάφη, τα αργόσυρτα
ελπίζοντας ότι οι μνηστήρες
θα παίξουν σε άλλο σήριαλ, ως καλεσμένοι.

Αλλά θα στερηθεί το νόημα
αυτής της ζωής που ανατέλλει ως έκπληξη
θα στερηθεί το γεγονός του μονοσάνδαλου
ως ύστατη μορφή αβεβαιότητας.

Ανατολή είναι ένας τρόπος
μίας στιγμής που γίνεται αρχή
κι από το φαγωμένο μάγουλο του τίποτα
φτάνει ως στην πληρότητα,
στο θαύμα.

Το καλοκαίρι μόνο τότε αρχίζει
ως νέα, πάντα, υπόσχεση.