Προϋπάρχει το καλοκαίρι μες στα βλέφαρα
στα ξεχασμένα στου αιώνιου θυρωρού την απόχη
Ανάμεσα στα βράχια υπάρχει το πέρασμά του
είναι κρυμμένο από τα φώτα της γιορτής
και σέρνεται πάνω στη γη
απόλυτα τυφλό όπως ο ήλιος.
Όμως το καλοκαίρι προϋπάρχει
προσπερνάει στην εθνική τα μεγάλα ρήματα
διαπερνάει το σώμα και σταλάζει στο νερό
αυτό που κυλάει στα μάτια σου
όταν το σύμπαν κυρτώνεται και φεύγει.
Οπως είναι όλα τα καλοκαίρια μέσα σου
όταν ο ήλιος κάθεται στον ώμο του θανάτου
και περιμένει με υπομονή για να θαφτεί στο χιόνι.
Το ξέρουν και τα παιδιά και ρίχνουν ένα τόπι
στη σκιά που κάθεται κυρτή
στην άκρη εκεί του βράχου.
Το καλοκαίρι προϋπάρχει με προϋπόθεση το θάνατο
αλλιώς είναι μια γκρίνια που στοιβάζεται
να ζήσει διακοπές εις τα νησιά,
εις τα ακρωτήρια του λάθους
εκεί που διασταυρώνονται οι παλάμες
και μένουν ακουμπισμένα τα χείλια
ως μια άυλη απόδειξη του πένθους.
Το καλοκαίρι προϋπάρχει μέσα μας
αν δεν το βρεις θα κάθεσαι μαραζωμένος
στις καρέκλες που βουλιάζουν στη λευκή άμμο
λέγοντας παραμύθια στα καβούρια
πως κάποτε εσύ μπορεί να ζούσες.
Μέσα μας ο ήλιος
θα κουβαλάει
την φευγάτη ευκαιρία
να ζήσουμε
τουλάχιστον
για μια στιγμή
αυτό που λένε
αιωνιότητα
και μια μέρα.