Έτριζε το κορμί
το καλοκαίρι
βαρούσε διάλυση

μέσα στο λευκό
απ’ τα σινιάλα
των πλοίων

Δυο γραμμές κυμάτων
έφευγαν βουβά
προς το επανιδείν

Λεκέδες υγρασίας
χαρτογραφούσαν
άγνωστες χώρες
στους τοίχους του
Esperia Hotel

κι ούτε λέξη πάνω
στη διχάλα
να πατήσεις

Μέσα στο ζωντανό
σκοτάδι
το σώμα έδειξε
θαυμαστά
τα έργα του

όσο για τη φωνή μου
είπε όσα είχε
να σας πει-