Την ώρα που
αόρατα τρένα φτάνουν
κι η αγκαλιά αποκτά
μια νότα μετάνοιας,
γράφουμε με τα νύχια μας
λατινικά γνωμικά:
Albo lapillo notare diem.

Έτη φωτός αργότερα

από φόβο
μην καταλήξουμε ήρωες,
μάρτυρες,
πλάνοι,
σύζυγοι,
λεπταίσθητοι,
καταραμένοι ποιητές,

σε τόπο στίγμα -πέρα
από καταφύγιο-
επιστρέφουμε

με την ελπίδα
ότι αργά ή γρήγορα
μέσα από κίτρινα στρώματα
ασθμαίνοντας

θα γίνουμε
όλοι

ένα σώμα