Μαύρο μελάνι
λιβανίζει μες στη μνήμη
και γράφεται συλλαβιστά η ώρα.

Όνειρο είναι
που κόβεται στη μέση,
όλο το φυσώ και δεν κρυώνει.

Δύσκολο θρέμμα
για την μέρα που αρχίζει
η εξέλιξη του νέου πρωινού –

όρθρος
που με ταρακουνάει γερά-
με τη φωνή πολλών ανέμων.