Δεν ξέρεις πότε άρχισε και αν τελειώνει
όταν παύει το είδος.
Η διαδρομή σφραγίζεται από κύκλους: πολέμους,
φυσικές καταστροφές, αρρώστιες, πάθη και στατιστικές
από λογής πλημμύρες.

Κάποιοι τερματίζουν νωρίτερα:
κούραση ή μελαγχολία.
Όταν κόβεται το νήμα, ελπίζουν σε μια νέα αρχή,
σε άλλο μέρος, σε άλλη εποχή.
Οι ανύποπτοι ξοδεύονται σε καθημερινές χαρές
αφήνοντας τη φιλοσοφία στους υποκριτές.

Σε αυτή την ελλιπή και πάντα αινιγματική πορεία
κάποιοι κατορθώνουν να τεντώσουν τον χρόνο,
παραδίδοντας στον βραχύβιο κόσμο μια λάμψη.

Θα την ονομάσουν χρυσό ή αθανασία
-ως τώρα στα φαινόμενα χαρίζαμε ένα όνομα ή φτερά-
καθώς το ποίημα είναι η σπίθα που διεκδίκησε τη δόξα
της φλόγας, όταν αναδύθηκε
από το θεωρούμενο τίποτα.