Η επόμενη μέρα
σε βρήκε ανέτοιμο.
Ήτανε μία ξένη μέρα
με όλα τα συνώνυμα
του αποχαιρετισμού παρόντα.

Ένας κατάμαυρος
ουρανός σε ξύπνησε.
Δεν ταίριαζαν τα σύννεφα
εκεί που όλα τα χρώματα
μοσχοβολούσαν άνοιξη.

Ντελικάτο το γιασεμί
δεν άντεξε τη νεροποντή
και, η λιγοστή ανθοφορία
δεν θα είναι, αρκετή
πια για το μέλι.

Τρικυμισμένη η Μεσόγειος,
αναρωτιέσαι για το ταξίδι…
Πώς Τα περάσει, άραγε
απέναντι, η προσμονή;