Σε σκλάβωσαν οι ώρες
Σαν βαρυποινίτης υπομένεις
καρτερικά την ποινή σου
εκεί, παγιδευμένος.
Προσεύχεσαι
στο τελευταίο δευτερόλεπτο
που μόλις μέτρησες.
Απεγνωσμένα ψάχνεις
τη δική σου Ανάσταση
Ποτέ δεν συλλογίστηκες
ότι το μεγάλο θαύμα γίνεται μονάχα
όταν είσαι πραγματικά έτοιμος.
Είναι γιατί δεν πίστεψες,
πώς τα θαύματα θυμώνουν,
όταν πια δεν τα πιστεύεις

**
Αν μ’ αγαπήσεις πραγματικά μου είπε
σαν με αποχαιρετούσε την τελευταία φορά,
δεν θα χρειάζεται να μετράς
μήνες ,
ούτε μέρες
μέχρι να ξανάρθω…
Ούτε αναγκαίο να με ψάχνεις σε ημερολόγια
και χάρτες…
Θα με αισθάνεσαι από χιλιόμετρα μακριά
Θα φοράω έντονο άρωμα!
Θα με ξεχωρίσεις...
απο τα αναρίθμητα αξεσουάρ των αποχρώσεων μου
Θα μ’ ακούσεις …
Το τραγούδι μου δεν άλλαξε, πάντα ίδιο… σαγηνευτικό!
Θα ξυπνήσω όλες σου τις αισθήσεις...
Κοίτα!
Πανηγύρι πολύχρωμο ο ουρανός !!
Στολίστηκε κι αυτός για την άφιξη μιας Ανοιξης!

**

Ναι.. ήξερα από την αρχή
ότι θα ήταν σύντομο
Άρχισε όμως πολύ όμορφα και ήθελα
να το ζήσω μέχρι το τέλος
Να δω όλες τις εικόνες ,
εκτός απο τις μαυρόασπρες,
ίσως κι εμφανιστούν λίγες έγχρωμες,
και αν πάλι όχι , λίγες πινελιές ζεστού χρώματος,
έτσι για να μου δώσουν μια πλήρη εικόνα
Ήθελα να έχει και τέλος.
Φεύγοντας να μου χαϊδέψει τα μαλλιά και να μου δώσει ένα φιλί,
να γίνει τελοσπάντων ένας κανονικός αποχαιρετισμός
Δεν πρόλαβα
Το όνειρο... αυτό το τελευταίο, τέλειωσε νωρίς
Φταίει , ίσως κι ο ήλιοs, άργησε πολύ να φανεί σήμερα
Τον πρόλαβε μαύρο σύννεφο…