Tην είδα να σε κυνηγά με ένα τηλέφωνο στο χέρι
Τώρα πια την συναντάς σε μόνιμους
καταλόγους αναμονής
Άραξε το σπίτι της, στον τελευταίο καταυλισμό, λένε,
χωρίς οδό…
Ανελέητες οπτικές παραισθήσεις
της κάνουν συχνές επισκέψεις
Στις αμετάβλητες συνταγές παίρνει το αντίδοτο της
Σε πίνει βάλσαμο στο τελευταίο καταπότι της μέρας
Σαν ακούει ήχο
κρύβεται στη σκοτεινή πια κάμαρα
Κάποτε μονολογούσε "απαλά τα βήματα σου,
σαν γάτα να περπατάς"
Πείστηκε και άφησε την πόρτα ανοικτή,
μάλλον νόμισε θα επιστρέψεις
Σε ένα θωρακισμένο τανκς αναμασά το πεπρωμένο
Ξύπνησαν τα χρόνια!!
Ναι, αύριο ξημερώνει γιορτή!!
Θα λειτουργήσει άραγε ο ναός;;