Είχα τη νύχτα στην καρδιά
πριν μπεις εσύ κυρά μου
κι είχα τον άγριο το βοριά
να μου παγώνει τη χαρά μου.

Τώρα μπορώ να τραγουδώ, να τραγουδώ
κοντά σου να νυχοπατώ
να σε σηκώνω στον χορό σαν το φτερό
κι όπου πατάς ν' ανθίζουν τα γαρούφαλλα.

Είχα τη μαύρη συννεφιά
για μόνη συντροφιά μου,
είχα την πέτρα τη βαριά
πριν μπεις εσύ μες στην καρδιά μου.

Τώρα μπορώ να τραγουδώ, να τραγουδώ
κοντά σου να νυχοπατώ
να σε σηκώνω στον χορό σαν το φτερό
κι όπου πατάς ν΄ ανθίζουν τα γαρούφαλλα.

Ήταν η δόλια μου καρδιά
μια καλαμιά στον κάμπο,
ήρθες εσύ και μ’ έκανες
από τρελή χαρά να λάμπω.

Τώρα μπορώ να τραγουδώ, να τραγουδώ
κοντά σου να νυχοπατώ
να σε σηκώνω στον χορό σαν το φτερό
κι όπου πατάς ν' ανθίζουν τα γαρούφαλλα.