από το Μόναχο
δε θυμάμαι
τίποτα

είχαν ακολουθήσει εβδομάδες
μήνες

η Ίνγριντ μ’ ένα καυτό
πρόσωπο

εγώ ηδονοβλεψίας
ή τρυφερός εραστής

ακόμη κι όταν ξεμεθούσαμε
θυμάμαι εκείνα τα τμήματα
του ουρανού
που σε κάνουν να πιστεύεις
στη θεϊκή δημιουργία

ούτε οι δεκαπέντε χιλιάδες προκηρύξεις
ούτε τα φώτα της ανάκρισης
μου θύμιζαν κάτι

να είσαι συνετός, μου έλεγαν
και να ξεχάσω τους συντρόφους μου
γιατί ο καθένας κρύβει και μια θηλιά στην τσέπη
και ότι αν είμαι συνεργάσιμος
θα πεθάνω υπό τους όρους μου.

Πριν την εκτέλεση μ’ επισκέφτηκε η Ίγκριντ
μου ’πε να μην ανησυχώ για κείνους,
και πως τα έξοδα του τυπογραφείου
θα τ’ αναλάβει ο Γιόυγκεν

και την προέτρεψα να φύγει εν καιρώ
και να προλάβει τον δικό της θάνατο.

Στην Κρακοβία
έφταιγε ο πιλότος
κι οι χωρικοί που μας εξέταζαν
σαν ανθρωπολόγοι

τι γλώσσα είναι αυτή;
Kαι γιατί άσπρο
κασκέτο;

Kι ύστερα εκείνη η αίσθηση
σαν υπονοούμενο
κι οι διασυνδέσεις που έπαψαν με το Βερολίνο

είχαν ακολουθήσει εβδομάδες
μήνες

από το Μόναχο
δε θυμάμαι
τίποτα