Χειρογράφου αντίγραφο η ψυχή μου,
σχόλιο υπομνήματος στη ζωή άλλων η ύπαρξή μου.

Λένε να μην τραγουδάς το κενό.
Λένε να μη σχολιάζεις το ασήμαντο.
Κι όμως το φως που σου δίνεται
δεν είναι ποτέ αρκετό
για να ψάλεις κάτι πιο υψηλό
απ’ το μηδέν το ακύμαντο.

Χωρίς τύψεις είμαι.
Γιατί ποτέ μου δεν έκανα τίποτα άξιο κρίσης.
Ν’ αφοριστώ ή να δικαιωθώ.
Να κοιμηθώ σαν ζωγραφιά αγίου σ’ άπλαστο τέμπλο,
ή ν’ αγρυπνώ στη φλογισμένη των άνομων λειψανοθήκη.