Χάρτινος ο έρωτας,
ποιητής κι Αχέροντας, σαϊτιά ο έρωτας τυφλός.
Βιαστικός ο έρωτας, βάζει γρίφους ν’ απαντάς
μαύρο φως και άνοιξη απλώς.

Αχ, δεν έχει δρόμο να συρθώ
και δάκρυ μέσα να πνιγώ
όλα μου τα πήρες πριν σ’ αφήσω.
Αχ, είμαι αντίγραφου αυτού
του ξεχασμένου μου εαυτού
που ήμουν πριν σε αγαπήσω.

Χτυποκάρδι ο έρωτας,
πειρατής και βασιλιάς, κουρελής, υπέροχος νταλκάς.
Κόκκινος ο έρωτας, άνοιξε του αν τολμάς,
θέλεις ή δεν θες τον προσκυνάς.

Αχ, δεν έχει δρόμο να συρθώ
και δάκρυ μέσα να πνιγώ
όλα μου τα πήρες πριν σ’ αφήσω.
Αχ, είμαι αντίγραφου αυτού
του ξεχασμένου μου εαυτού
που ήμουν πριν σε αγαπήσω.