Έρεισμα της δίψας,
της βασάνου ευλογημένη δοκός.
Σ’ αυτήν θα στηρίξει τον όρκο της μοναξιάς του
ο άγιος,
κάτω απ’ τα νέφη
θ’ ακουμπήσει επάνω της
το φορτίο της ματαιότητας.

Έρεισμα της λαγνείας,
της ηδονής εφύμνιο σιωπηλό.
Αυτό θα ψάλλει στον όρθρο του
ο δαίμονας,
θα γονατίσει στην κόγχη
που ανάβει τη μνήμη,
θα καρφώσει στο στέρνο του
τον σκοτεινό σταυρό της απόλαυσης.

Όσο υπάρχουν στον κόσμο στηρίγματα
και ο άγιος και ο δαίμονας θα μπορεί
να αντέχει την ερημία του.