Μια λατέρνα ξεχασμένη στο σοκάκι
για τα χρόνια που ‘χουν φεύγει μου μιλά,
βρέχει απόψε κι από μέσα απ’ το σακάκι
η καρδιά μου βαλαντώνει και πονά.

Κι εγώ που σ' αγαπούσα από παιδάκι
μ’ άλλον αγκαλιά σ’ είδα προχτές
βρέχει απόψε κι από μέσα απ’ το σακάκι
ένα γράμμα που δεν στο ‘στειλα ποτές.

Ένας γέρος στη γωνιά μ’ ένα ουζάκι
ξεγελάει το χάρο που ‘ρθε για δουλειά
βρέχει απόψε κι από μέσα απ’ το σακάκι
σπαρταράνε τα σωθικά μου σαν πουλιά.

Κι εγώ που σ' αγαπούσα από παιδάκι
μ’ άλλον αγκαλιά σ’ είδα προχτές
βρέχει απόψε κι από μέσα απ’ το σακάκι
ένα γράμμα που δεν στο ‘στειλα ποτές.