Ώρες-ώρες τα βάζω με τις αντωνυμίες
Παλαιότερα μάλωνα με τις αυτοπαθείς
τελευταία με τις κτητικές.
Εκείνο το μου, για παράδειγμα, μου τη δίνει αφόρητα
Το υποπτεύομαι να κινείται πίσω από τις σκιές
Το ακούω με τον άνεμο να ψιθυρίζει
Το διακρίνω στις αναλαμπές του δειλινού
Ενίοτε δε, γίνεται πολύ ενοχλητικό
Χαϊδεύει τα αυτιά
Ανασύρει συνειρμούς
Ξεκλειδώνει συναισθήματα
Μπλοκάρει ενοχές.
Μου ’ρχεται να το εκδικηθώ
Να το απαγάγω λέω απ’ τις γραμματικές
Να το φυλάξω στο βιβλίο της καρδιάς
μαζί με τα αγαπημένα χείλη που το προφέρουν.