Τσαντίζομαι τελευταία με τις σκέψεις μου.
Έρχονται απρόσκλητες
Βουίζουν τριγύρω
Σφίγγουν τον λαιμό
Κόβουν την ανάσα.
Υπομένω καρτερικά.
Όταν πέφτει το φως
κι οι σκιές γιγαντώνουν
Λυτρώνομαι
Οι σκέψεις βυθίζονται
στον βάλτο των ονείρων.
Αποκοιμιούνται στην κούνια
ενός εξασκημένου υποσυνείδητου.
Τις αγκαλιάζει, τις κανακεύει
μα πάντα μου τη φέρνει πισώπλατα.
Αφήνει τυχαία τάχα... μερικές ελεύθερες
Μαγιά για την επόμενη μέρα.