Ο Φόβος περιδιαβαίνει τα σοκάκια
της μαραζωμένης πολιτείας
Μια δυσωδία απειλής
κατακάθεται σαν πρωινή πάχνη
στις ψυχές.
Παραζαλισμένοι άνθρωποι
κλείνουν τις πόρτες με θόρυβο.
Η αέναη περιδίνηση
εικόνων, ήχων, αριθμών
διασαλεύει την καθημερινότητα
Λοβοτέμνει τον εγκέφαλο
Αφήνει αγκαλιές μετέωρες
Μάτια αγοραφοβικά
Χείλη αφίλητα.
Δαμόκλειος σπάθη
ο συνάνθρωπος
Και η μοναξιά
Λένε
Η μόνη σωτηρία.