Μέσα στο κρύο περπατώ, μέσα στη μαύρη νύχτα,
μια καλησπέρα που να πω, σε ποιον μια καληνύχτα.
Μέσα στο κρύο περπατώ, αργεί να ξημερώσει,
τι θ’ απογίνω αν δεν βρω άνθρωπο να με νιώσει.

Κι ένας αλήτης ουρανός όλη τη νύχτα βρέχει,
αστράφτει, ρίχνει κεραυνούς, σταματημό δεν έχει.
Ένας αλήτης ουρανός μαζί σου τα ‘χει βάλει,
που μ’ έφερες αγάπη μου σ’ αυτό το μαύρο χάλι.

Στα βήματα μου χάνομαι, στις σκέψεις μου βουλιάζω
μέσα στην παραζάλη μου πως σ’ αγαπώ φωνάζω.
Στα βήματα μου χάνομαι δεν ξέρω τι να κάνω
μες στην απελπισία μου μέχρι την τρέλα φτάνω.

Κι ένας αλήτης ουρανός όλη τη νύχτα βρέχει,
αστράφτει, ρίχνει κεραυνούς, σταματημό δεν έχει.
Ένας αλήτης ουρανός μαζί σου τα ‘χει βάλει,
που μ’ έφερες αγάπη μου σ’ αυτό το μαύρο χάλι.