Τι σου ’χω κάνει, μάνα μου
και το ’ραψες το στόμα
με σακοράφα, εφτά φορές
κι εφτά φορές ακόμα.

Τι σου ’χω κάνει, μάνα μου
κι έβαλες βουλοκέρι
κι είσαι ταινία του Σαρλώ
του Μπάστερ Κήτον ταίρι.

Μήπως μπήκες μες στο τάγμα της σιωπής
μήπως τάχτηκες στις μοναχές του Βούδα
μήπως μου ’γινες καμιά Κιστερκιανή
και μου έστρωσες δύο μέτρα τη μουσούδα;

Μήπως μου ’γινες καμιά καλογριά
Βενεδεκτίνη μες στη χώρα του Ρωμύλου
μήπως σου ’φαγε τη γλώσσα το γατί
ή στην πάτησε το βόδι του Αισχύλου.

Τι σου ’χω κάνει, μάνα μου
και το ’ραψες το στόμα
με σακοράφα, εφτά φορές
κι εφτά φορές ακόμα.

Τι σου ’χω κάνει, μάνα μου
λάλα το που να πάρει
και μη μου κάνεις τουμπεκί
μη μου το παίζεις ψάρι.

Τι σου έκανα και το ’βαλες στο μιούτ
κι όλη μέρα μου το παίζεις Φιλομήλα
και του Άντερσεν Γοργόνα σιωπηλή
δεν αντέχω, ρε μωράκι, άλλη ξινίλα.

Γύρνα πίσω στου θορύβου το προφίλ
πες μου, αν θες, για τους παπάρες στη δουλειά σου
μίλα έστω σαν το τρίο της Μπελβίλ
και το βράδυ πα’ να φάμε στης μαμάς σου.

Τι σου ’χω κάνει, μάνα μου
λάλα το που να πάρει
και μη μου κάνεις τουμπεκί
και μου το παίζεις ψάρι.

Τι σου ’χω κάνει, μάνα μου
και μου το παίζεις ψάρι;