Ασυνείδητος και άπονος δεν είσαι
μπορεί να έχεις πληγωθεί και προσποιείσαι,
πες πως για μένα δεν σου καίγεται καρφί
μα θα ‘χεις κλάψει και εσύ δεν μπορεί.

Μήπως θα πρέπει κι εγώ απονιά να σου δώσω
μήπως την κρύα ψυχρή σου καρδιά τη ματώσω
κι η κοιμισμένη σου συνείδηση ξυπνήσει,
η πετρωμένη σου καρδιά με αγαπήσει.

Και στο θάνατο για σένανε πηγαίνω
μα για αντάλλαγμα αχαριστία παίρνω,
όλα για σένα και κανένα δεν πονάς
πρέπει να μάθεις και εσύ να αγαπάς.

Μήπως θα πρέπει κι εγώ απονιά να σου δώσω
μήπως την κρύα ψυχρή σου καρδιά τη ματώσω
κι η κοιμισμένη σου συνείδηση ξυπνήσει,
η πετρωμένη σου καρδιά με αγαπήσει.