Όταν μοιράζανε τα όπλα,
εκείνος συζητούσε φωναχτά
με τους επίστρατους.
Έλεγε πως είχε κουραστεί
από τον μικροαστισμό,
πως ήθελε να φτάσει γρήγορα στο μέτωπο,
να ζωντανέψει,
κι ας πέθαινε για την πατρίδα.

Στο συνταγματάρχη άλλα έλεγε·
πως τα γερά στομάχια της πολιτικής
έπρεπε να επιζήσουν,
πως περιμένει τηλέφωνο από το υπουργείο,
πως θα ’ταν κρίμα να χαθεί στη μάχη
και να στερηθεί την ευφυΐα του η πατρίδα.