Ξέφυγε το φεγγάρι
στα λασπόνερα του δρόμου.
Ομόρφυνε η δημοσιά,
γλύκανε η σκοτεινιά της.

Οι καθρέφτες
–μεσάνυχτα προχωρημένα–
λακκούβες γίνονται
γεμάτες απόνερα,
θολωμένοι από τις βρόμικες
ανάσες μεθυσμένων.

Ξέρω καλά
και δεν κοιτιέμαι στον καθρέφτη,
ώρα που ’ναι.