Αδειάζει το φεγγάρι,
κι όλοι νομίζουν πως γίνεται στο έργο,
πως είναι σκηνοθετημένο.

Αδειάζει…
το φθονούμε για τη λάμψη του.

Αδειάζει…
το φοβόμαστε
έτσι που είναι σαν μάτι
και μας βλέπει.

Με ματιές τρυπάμε τα φεγγάρια.

Τόσο ασήμι πάει χαμένο.