Επιτρέψατέ μου να σας τραγουδήσω
κι ένα τραγούδι που ‘γραψα για σας.
Το αφιερώνω μ’ όλη την καρδιά μου
σε σένα φίλε, γνωστέ και άγνωστε,
σε σένα φίλε που τόσα χρόνια
δεν μ’ αρνήθηκες ποτέ.

Εσύ που κάνεις τη θυσία
και ξοδεύεις τα λεφτά σου να με δεις.
Εσύ που κάνεις τη θυσία
κι όπου είμαι έρχεσαι για να με βρεις.

Πρέπει εγώ το χέρι να σου σφίξω κι όχι εσύ
σε σένα χρωστάω τη ζωή μου τη μισή.
Σ’ ευχαριστώ, σ’ ευχαριστώ, σ’ ευχαριστώ,
φίλε γνωστέ και άγνωστε, σ’ ευχαριστώ.

Σαν κι εμένα τόσοι έχουνε περάσει
σαν κι εμένα κι άλλοι υπάρχουνε πολλοί.
Ούτε ο πρώτος είμαι, ούτε ο τελευταίος,
ποτέ δεν τελειώνει η ζωή.
Μα δίχως το χειροκρότημα σου
να ζήσει ένας δεν μπορεί.

Εσύ που κάνεις τη θυσία
και ξοδεύεις τα λεφτά σου να με δεις.
Εσύ που κάνεις τη θυσία
κι όπου είμαι έρχεσαι για να με βρεις.

Πρέπει εγώ το χέρι να σου σφίξω κι όχι εσύ
σε σένα χρωστάω τη ζωή μου τη μισή.
Σ’ ευχαριστώ, σ’ ευχαριστώ, σ’ ευχαριστώ,
φίλε γνωστέ και άγνωστε, σ’ ευχαριστώ.

Τόσες συγκινήσεις μου ‘χετε χαρίσει,
στιγμές που θα ‘ρχονται στο νου,
όταν δεν θα είμαι ο τραγουδιστής σας
κι εσείς θα τρέχετε αλλού.
Μα μόνο ο ήλιος για πάντα μένει
μαζί με τ’ άστρα τ’ ουρανού.