Για θυμήσου βρε Αντώνη
το άδειο μας το πορτοφόλι,
δίχως φράγκο που είμαστ’ όλοι
ρέστοι και μπατίρηδες.

Στις γειτονιές και στις πλατείες
καλαμπούρια, ιστορίες,
σαματά και φασαρίες
που και που ξενύχτηδες.

Μια βραδιά όλα τα παιδιά
ας ξανανταμώναμε
και τα παλιά, τα παλιά
πίσω να τα φέρναμε.

Μια βραδιά όλα τα παιδιά
ας ξανανταμώναμε.
Μια βραδιά όλα τα παιδιά
ας ξανανταμώναμε.

Φωνές, τραγούδια μες τους δρόμους
κυνήγι με τους αστυνόμους,
δεν χαμπαρίζαμε τους νόμους
και τίποτα δεν έτρεχε.

Ξηγημένα φιλαράκια
αγάπες, βάσανα, μεράκια,
μας τρέλαιναν και κάτι μάτια
κι ο ύπνος δεν μας έπαιρνε.

Μια βραδιά όλα τα παιδιά
ας ξανανταμώναμε
και τα παλιά, τα παλιά
πίσω να τα φέρναμε.

Μια βραδιά όλα τα παιδιά
ας ξανανταμώναμε.
Μια βραδιά όλα τα παιδιά
ας ξανανταμώναμε.