Η μέρα μεσημέρι χορεύοντας
σαρώνοντας τη γη
ραγίζοντας τη θάλασσα.
Μια λυπημένη μυρωδιά δεν την αφήνει
ν’ ανοίξει τα πόδια της στον άνεμο
για μια γέννα λευκών πουλιών
να φέρουν το κλαδάκι τους
να βγει μεγάλο κι έκπληκτο
το δέντρο.