Ότι είμαι ανόητος ότι είμαι τυφλός
Ότι δεν έχω και πολλά να περιμένω
Έτσι όπως βαδίζω χαρωπός και γελαστός
Στο ναρκοπέδιο που μου ‘χουνε στρωμένο
Είναι ζήτημα χρόνου να ανατιναχτώ
Ζήτημα τιμής να πιαστώ επ αυτοφώρω
Να κολυμπάω ατάραχος στο νέκταρ της πηγής
Κι αυτοί να περιμένουνε να έρθει το ασθενοφόρο
Έτοιμοι να καρφώσουνε το δράκο στο λαιμό
Να χώσουν το κοντάρι τους στην άρρωστη καρδιά του
Ύστερα να τον σύρουνε αιμόφυρτο σκυφτό
Στην αγορά
Να κολυμπάει στα δάκρυα του

Μέρα γεμάτη και μετά καλησπέρα σας
Μέρα φευγάτη και ρουφάω τον αερα σας
Βράδυ σκληρό σας χαρίζω τον ύπνο μου
Νύχτα λευκή και κοιμάμαι στον ξύπνιο μου

Αύριο πάλι θα αναστήσω το πτώμα μου
Θα ζωγραφίσω ένα γέλιο στο στόμα μου
Οφθαλμαπάτη και ξανά καλημέρα σας
Φιλάω στο στόμα το ανθρωπόμορφο τέρας σας

Είναι οι νεοβέβαιοι οι μεταδικαστές
Εκτελεστές που ακονίζουν την καινούργια λαιμητόμο
Ξέρουν τι εννοείς πρώτου τολμήσεις να το πεις
Διαβάζουνε τη σκέψη σου
Γνωρίζουνε το νόμο που μόλις καταπάτησες
Και αν διανοηθείς να διαφωνήσεις μ’ όλα αυτά
Που σου απαγγέλλουν κινδυνεύεις
Ως άτομο αμφιβόλου τιμής και ηθικής
Για έλεος μπροστά τους ταπεινά να ικετεύεις
Ήρθε λοιπόν η ώρα να το παραδεχτείς
Ότι είναι εισαγγελείς σε δικαστήριο στη Χάγη
Και όχι απλά οι σκλάβοι μιας αιώνιας ενοχής
Όχι πεινασμένοι θλιβεροί ανθρωποφαγοι

Μέρα γεμάτη και μετά καλησπέρα σας
Μέρα φευγάτη και ρουφάω τον αέρα σας
Βράδυ σκληρό σας χαρίζω τον ύπνο μου
Νύχτα λευκή και κοιμάμαι στον ξύπνιο μου

Αύριο πάλι θα αναστήσω το πτώμα μου
Θα ζωγραφίσω ένα γέλιο στο στόμα μου
Οφθαλμαπάτη και ξανά καλημέρα σας
Φιλάω στο στόμα το ανθρωπόμορφο τέρας σας

Άλλη μια μέρα που δεν έκανα τίποτα
Το είδωλο μου με κοιτάζει καχύποπτα
Μόνος στο σπίτι και δε μίλησα μ’ άνθρωπο
Μόνος κι ο κόσμος σ’ ένα κόσμο απάνθρωπο

Ένα τραγούδι θα φωνάξω στον τοίχο μου
Μήπως γυρίσει και ακούσω τον ήχο μου
Άλλη μια μέρα και δεν έκανα τίποτα
Το είδωλο μου με κοιτάζει καχύποπτα