Άμα ήμουν ξύλο, ίσως να με καίγανε
ή για πόρτας φύλλο, πως βαστάω να λέγανε
άμα ήμουν κυπαρίσσι, ζωντανή θα `χες γυρίσει
κι άμα ήμουν έλατο, το χειμώνα με κορόνα στο κεφάλι, γέλα το

Αλλά ήμουν άνθρωπος και αγάπησα εσένα
που έμοιαζες φιλάνθρωπος για κορμιά πελεκημένα
στη φωτιά σου μ’ έκαψες και την πόρτα τι μου κλείνεις
κυπαρίσσι μ’ έθαψες με πληγώνεις και με κρίνεις

Άμα ήμουν χιόνι, κάποιος θα με πάταγε
μα κι αυτό το πόδι κάπου θα σταμάταγε
στον γκρεμό που ξημερώνω μόνο ο Μάης βγάζει κλώνο
αχ κουβέντες άγονες έλιωνα και πάγωνες