Σαν παιχνίδι κι απόψε ο πόθος
οι ψυχές μας στο τέμπο ξυπνούν
ξαπλωμένο το βλέμμα, τα μάτια κλειστά
το κορμί αφημένο στα χέρια σου
μια σφιχτή αγκαλιά να μην πέφτω

και τυφλά στον χορό μ’ οδηγείς
σπρώχνεις βήματα πίσω πηγαίνω
μεταφράζει το στήθος ανάσες
ιδρωμένες παλάμες κολλούν
για να φεύγει ο χρόνος αμάσητος

πριν γυρίσουμε στ’ άδειο ποτήρι
σου χαϊδεύω το πόδι, καθώς σταματάς
μην καθίσεις απέναντι κρύος

λίγα βήματα όνειρο
ψάχνω ακόμη στην πίστα.