Με τις ακτίνες κοφτερές
του χαράκωσε το στόμα
τη χαρούμενη ματιά
και το ξεφτισμένο τζην

το φεγγάρι, όχι εμείς

εμείς απλώς κρεμάσαμε
σε λαμπερά εξώφυλλα
τις οργισμένες μας καρδιές
και με φωνές επί φωνών
δηλώναμε κατάπληκτοι
τόσους αιώνες γείτονες

δεν καταλάβαμε ποτέ
πως ο μικρός που μαχαιρώθηκε
θ’ αναστηθεί σε λίγο.