Απόψε θ’ αποκοιμηθώ
με ανοιχτά παράθυρα
να με ξυπνήσουν αύριο
οι βιαστικές ακτίνες.

Θα βάλω καθαρά φτερά
κι αρπάζοντας τον ήλιο
να κατεβώ σαν Άγγελος
στην αγορά του κόσμου.

Εκεί κρυμμένα βλέμματα
θα μου φορτώνουν χρόνια
κι ακονισμένες λέξεις
θα μου κόβουν τα φτερά.

Και με κομμένα τα φτερά
θα νοσταλγώ τα σύννεφα
και με τα χρόνια πάνω μου
δε θα μπορώ να φύγω.