Χωρίς να ξέρω, δίπλα μου
βρίσκεται- χρόνια τώρα η Ιθάκη
και τα φώτα που τρεμίζουν
στον ξάστερο ορίζοντα
είναι οι φρυκτωρίες των σκοπών,
του παλατιού τα τζάκια,
η δάδα της ακοίμητης Ευρύκλειας^
και οι φανοί των βραδινών Θιακιών ψαράδων.

Χωρίς να ξέρω, δίπλα μου
βρίσκεται χρόνια τώρα
ό,τι κυνηγήσαμε ανάμεσα
σε τέρατα και θυμωμένους θεούς,
ό,τι θυσίασα σε μια στιγμή
για τη ζεστή αγκάλη της θεάς.

Χρόνια τώρα δεν έφευγα,
γιατί μακριά μου φάνταζε η Ιθάκη.
Και τώρα που γνωρίζω την αλήθεια,
πρέπει -χωρίς να θέλω πράγματι-
να ξεκινήσω για το νόστο.
Αχ! Κι ήταν ωραία εδώ πέρα!