Μπορούμε να κοιμηθούμε ήσυχα
τώρα που πιάσαν λιμάνι οι αποθυμιές,
που μια πατρίδα σημαδέψαμε στο χάρτη.

Τι κι αν οι πόθοι μας
συναθροισμένα ήταν δάκρυα.
Καλά γαλουχηθήκαμε
στο σκληρό πυρήνα της ματαιότητας,
στις μακρόσυρτες σιωπές.
Μα ήταν για το κέρδος
του ανταλλάξιμου χαμού.

Μπορούμε να κοιμηθούμε ήσυχα
καθώς το ηλιοβασίλεμα γέρνει
πάνω στο φύλλωμα των χρυσανθέμων
βυθίζοντας το δάχτυλό του
στους νευρώνες της γης.

Ξεφυσάνε οι αγέρηδες
κλειδώνουν ωραίες μουσικές
τα πλήκτρα της ψυχής.

Μπορούμε να κοιμηθούμε ήσυχα
με το μάτι μας στο φεγγάρι,
έτσι όπως βγαίνει ολόγιομο
μέσα απ’ τη θάλασσα
γλύφοντας τη γραμμή
π’ ακραγγίζει τ’ άπειρο.

Μπορούμε να κοιμηθούμε ήσυχα
εμείς οι τρυγητές τ’ ονείρου,
που αλλιώτικοι ξυπνήσαμε.