Ο έρωτας κι ο θάνατος,
ξαδέρφια αγαπημένα,
τα χέρια τους ενώσανε
και φτιάξανε φωτιά.

Ο έρωτας κι ο θάνατος
με βρήκανε κι εμένα
την ώρα που χανόμουνα
σε μια ραγισματιά.

Την καταιγίδα πέρασα,
μα η ζωή επιμένει.
Σ' αδράχτι πάλι πιάστηκα
στη μέσα μου ερημιά.

Τα μυστικά προσπέρασα
μοιραία κοιμωμένη
Ανάμεσα θεού-στιγμής
φωνή, ψυχή καμιά.

Το θάνατο τον γνώρισα
απ' το βαρύ του βήμα.
Τον έρωτα ανάλαφρο
τον είδα στον αφρό.

Τον πρώτο τον αφόρισα
και έπεσα στο κύμα.
Τον δεύτερο αγκάλιασα
φιλί μα και σταυρό.