τον φλοίσβο το γλυκόφωνο
τ’ όνομα της Σαπφώς ηδονικό

και το μονόπετρο όρθιος φαλλός
μέσ’ απ’ τη θάλασσα να με κοιτάει

πλάι στα φώτα
που αχνίζουν στο σκοτάδι
κάτω από λάμψεις φεγγαριού
και αστεριών

Κατρακυλώντας μέσ’ στη νύχτα τις πλαγιές σου
μέσ’ στα βελούδινα τα στήθη σου γλιστρώντας

το βάθος σου άγγιξα που σπαρταράει
με σμίλη σκάβοντας σιωπηλά
στους κραδασμούς σου

Οι κινήσεις μακραίνουν τα χέρια τους
πάνω από προεξοχές
βράχων τής φαντασίας

Ο στίχος ξεχασμένος
στη μέση του ονείρου μου-

ιστός τής κίνησης
μιας λόγχης