Γυρίζω και ξαναγυρίζω στον τόπο
που με πρωτοάγγιξε η ανάσα σου
κυκλοφορώ στα δάση σου
που κυκλώνουν τις πεδιάδες μου και τα ποτάμια
με τους αβυσσαλέους καταρράκτες της οργής
τα καμένα σπαρτά μου
τις γυμνές μου ρίζες
που έχουν απανθρακωθεί

Ταξιδεύω τις σκέψεις μου στη χώρα σου
στη δική σου βλάστηση
την περιγράφω να οργιάζει
να πνίγει την αμφιβολία
να πανηγυρίζει την εξάπλωσή της με γλυκύτητα
ν’ αποδεσμεύει στους αιθέρες
το τραγούδι του αηδονιού

κι ομίχλες
που προσφέρονται στο φως
να τις διαπεράσει και να λάμψουν