Ησυχία γύρω
Ποών δαίμονα θ’ αντιμετωπίσω πάλι;
Κρυφά τα νοήματα που με περιτριγυρίζουν
Κλείνω τις πόρτες μου
κι ανοίγω ένα φεγγίτη στη σπηλιά μου
όπου κατέφυγα αναζητώντας
υψιπετείς διαδρομές της φαντασίας
Ελπίζω να ξεγλιστρήσω απ’ τις δαγκάνες
που με κρατούν σφιχτά
κι εμποδίζουν τις αποκρυπτογραφήσεις

Θολό τοπίο και στη σελίδα μου
ενώ πασχίζω ν’ ακουμπήσω
μέσα στην ομίχλη αυτή
σε κάποιο βραχίονα να με σηκώσει
το άγγιγμά του να διαπεράσει τις ίνες μου
ο χώρος να φωτίσει από μητρικό χαμόγελο
να με γεμίσει υποσχέσεις