Η κάθοδος σε κατηφορική πλαγιά
αποσυντονίζει τους χτύπους της καρδιάς

Η λεία επιφάνεια χαρακώνεται
απ’ το ακατέργαστο διαμάντι
που βρέθηκε στην κατοχή μου

Ακανόνιστες φράσεις και διακυμάνσεις
καρποί από λειψές συνομιλίες
βυθίζονται σε μαύρη τρύπα του γαλαξία

Το κλεινόν άστυ
που φιλοξενεί τους κύκλους μας
ανοίγει σαν βεντάλια
ν’ αγκαλιάσει τους πόθους
και τις αμαρτίες μας

Κλειστά ωστόσο τα παράθυρα
της κατοικίας μου
Μέσα οι στρόβιλοι της σκέψης
διαχωρίζουν στο πινάκιο
την ήρα από το στάρι

Πετούμενα, θηρία και πουλιά τριγύρω
υποδαυλίζουν όμως την πορεία
προς την έξοδο