Το σκότος το περήφανο της μαύρης της ημέρας,
επάνω σου ήρθε με οργή· σε δρόσισε η προσευχή,
σε δρόσισε ο αέρας,
γονάτισες κομμάτιασες της αμαρτίας κάστρα,
και βρέθηκες στα άστρα,
μ᾽ αγγέλους να υμνείς.

Ποιος είσαι συ και τι μπορείς;
η άβυσσος φωνάζει,
ποιος είσαι συ και πως μπορείς,
το αίμα σου να χύσεις,
γι᾽ αυτούς να μαρτυρήσεις;
Είναι η αμαρτία αβάσταχτη,
ποτέ δεν θα νικήσεις,
ποιος είσαι συ; ποιον έχεις για πατέρα;
μειδίασε ο σκοτεινός και νύχτωσε η ημέρα.

Στο όρος στην Γεθσημανή,
μέσα στον ελαιώνα,
το σκότος φωτοπλήχτηκε,
με αίμα με αγώνα.

Έλυσες το σκοτάδι το μυστικό το βράδυ,
έλυσες το σκοτάδι με του Θεού το χάδι.