Καθώς τρυπούσαν τα καρφιά, τα τρυφερά σου χέρια,
σε εμένα κτυπούσαν στην καρδιά, του Άδη τα μαχαίρια,
σε κάθε ένα κτύπημα, σπάραζε η ψυχή μου,
παιδί μου ουράνιο, γλυκύτατο παιδί μου.

Κι όταν τελειώσαν τα καρφιά,
στο ύψος σ᾿ ανεβάσαν,
καρδιά μου, μαύρα σύννεφα
τα μάτια μου σκεπάσαν.

Αγάπη μου, καρδούλα μου, μαζί σου να πεθάνω.

Τα σπλάχνα μου σπαράσσονται, να κρέμεσαι σε ξύλο,
εσύ που πάνω απ’ τα βουνά, κρέμασες τον ήλιο,
τα δάχτυλά μου έσφιξαν, μια χούφτα από το χώμα,
εκείνο που ματώθηκε το μαύρο εκείνο γιόμα.

Κι όταν τελειώσαν τα καρφιά,
στο ύψος σ᾿ ανεβάσαν,
καρδιά μου, μαύρα σύννεφα
τα μάτια μου σκεπάσαν.

Αγάπη μου, καρδούλα μου,
μαζί σου να πεθάνω.